Σαν άλλες βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας που καίγονται
Από τον Παναγιώτη Παναγιωτόπουλο
Το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα της κοινότητας, η προφορική λαλιά των χωριών που αποτέλεσε και αποτελεί κεντρικό συστατικό στοιχείο συγκρότησης της συναρπαστικής παλέτας αποχρώσεων μιας εμβληματικής γλώσσας όπως η Ελληνική με μακραίωνη ιστορία, διαχρονική παρουσία και οικουμενική απήχηση, είναι κατεξοχήν μια λαϊκή δημιουργία, κοινό κτήμα όλων μας. Τα πλουτοπαραγωγικά κοιτάσματα της γλώσσας, αναπόσπαστο τμήμα της άυλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς, είναι σαν άλλες (γλωσσικές) βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας που καίγονται. Οι επιστήμονες το μελετούν, το τεκμηριώνουν το επιβεβαιώνουν αλλά είναι οι ποιητές της γλώσσας που το αφουγκράζονται πρώτοι σε κάθε τους πνευματικό ταξίδι στο γλωσσικό επέκεινα της γλώσσας.
Τα τοπικά ιδιώματα, οι φύτρες του γλωσσικού μας πολιτισμού είναι που ζωντανεύουν μια πανάρχαια γλώσσα με νέα βλαστάρια σε κάθε της ξύπνημα, σε κάθε γλωσσική της άνοιξη. Μικρότεροι ή μεγαλύτεροι χείμαρροι, ρυάκια από ολόδροσες πηγές και παραπόταμοι είναι, που κατεβάζουν με τραγούδια, χορούς και λαϊκή ποίηση, την εκφραστικότητα, την γλωσσοπλαστική της δυνατότητα που καθρεπτίζεται στα βαθύτερα νερά της μνήμης της, υδροδοτώντας με έτυμα την μεγάλη κοίτη της στο διάβα της, σμιλεύοντας την ύλη της σε κάθε της γύρισμα, σε κάθε στροφή, αναζωογονώντας γενναιόδωρα την χάρη και την ομορφιά της.
Γι’ αυτό και στην κοινότητα της Ντοπιολαλιάς πιστεύουμε πως η ανάδειξη των ντοπιολαλιών και των χωριολαλιών θα συνεισφέρει μεταξύ άλλων στην ανάπτυξη του γλωσσικού μας πλούτου. Όχι μόνο νέες λέξεις για τα ίδια πράγματα και τον κόσμο μας, αλλά και νέες συναρπαστικές περιοχές αντίληψης μέσω της ανεξάντλητης ποιητικής και γλωσσοπλαστικής δύναμης της ελληνικής γλώσσας στις τοπικές της εκδηλώσεις.
Ειδικότερα, η κοινή μας πρωτοβουλία αποσκοπεί στον σχεδιασμό πρότυπων προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης καθώς και την υλοποίηση καινοτόμων εκπαιδευτικών ενεργειών, δράσεων, εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών για την ανάδειξη και διάδοση του πολιτισμικού πλούτου που εδράζεται στην μοναδική ποικιλομορφία της ενιαίας ελληνικής γλώσσας όπως αυτή διασώθηκε στην μακραίωνη και αδιάλειπτη ιστορίας.
Σε αυτό το ταξίδι κανείς δεν περισσεύει.